Kralingse Bos – 26, 27 en 28 Juni 1970

Boven het immens grote hoofdpodium stonden met rode letters drie magische woorden geschreven die even zoveel dagen een bijzondere kracht uitstraalden. Het HOLLAND POP FESTIVAL '70 behoort alweer tot het grijze verleden. Herinnering blijft slechts over, herinnering aan het grote pop-gebeuren in het Kralingse bos te Rotterdam. Vijftienhonderd festivalstewards waren aanwezig om eventuele moeilijkheden te voorkomen. Tekenend voor de sfeer waarin gewerkt werd, was het opschrift „We help you" op de shirts van alle assistenten van Rowhdy Waldrich. De overal aanwezige mensen van de E.H.B.O. hebben betrekkelijk rustige dagen gehad. Snijwonden waren de meest voorkomende kwetsuren. Mede oorzaak hieraan waren de 200.000 blikjes coke die na geleegd te zijn ergens op het terrein achter bleven. Diverse bakkerijen werkten onder hoogspanning met als resultaat de 400.000 verkochte broodjes.

In totaal gingen 50.000 warme maaltijden over de toonbank.

Enorme lof verdienen al die mensen van het drugteam „Release".

Ruim 350 geflipte pop-liefhebbers liepen regelrecht in de armen van mensen die wel raad wisten met dergelijke situaties.

Op de auto's van de leden van „Release" waren de beursberichten aangebracht. Deze gaven de prijzen aan van vele soorten soft- en hard drugs. Tevens werd gewezen op het gevaar van sommige preparaten. Door deze wijze van werken werd ook de zwart-handelaar een gewone festivalganger. Heel even soms werden wij teruggeroepen tot de werkelijkheid door de speaker van het Holland Pop Festival. Een zakelijke nuchtere stem riep namen van mensen af die met gezwinde spoed naar huis moesten vertrekken. Even een confrontatie met een andere wereld. Het bestaan van onze planeet aarde vervaagde op momenten van totale communicatie.

Een groot compliment verdient Barry Visser en met hem de gehele organisatie van het festival. Het bewijs is geleverd dat ook in ons eigen Nederland een pop-festival tot de reële mogelijkheden behoort. Vrijdagnacht spatten de noten van Santana, Hot Tuna en Jefferson Airplane als machtige vuurpijlen tegen het met sterren bezaaide firnament uiteen. Toen zaterdagavond het optreden van de Byrds samenviel met een bijkans tropische regenbui, bleek hoe goed de sfeer wel was.

Druipend van de regen ervoer men de twee uur durende show. Na afloop van het Byrds optreden zeeg een ieder zonder blikken of blozen in de klamme modder.

De serene zondagse rust werd abrupt verstoord door Mungo Jerry. En weer werd het Kralingsebos in een mum van tijd omgetoverd in een laaiend woud. Er werd gedanst, gesprongen, geklapt, duizenden witte plastic bordjes vlogen door de lucht, kortom Mungo Jerry mocht het podium onder geen enkele voorwaarde verlaten. Pas na het spelen van vele toegiften was men tevreden. Aan Pink Floyd was de eer toebedeeld om het sluitstuk van het festival te verzorgen. Hun „ijle" muziek vermengt met het vage licht van alweer een nieuwe dag maakte de omgeving bijna onwezenlijk stil en vredig. Op de maandag na het festival was het even wennen. Terugkeren naar de werkelijkheid, met tevens het besef dat er maatschappelijk gezien niets veranderd was, bleek moeilijk. Dinsdag ging het al veel beter. We hadden onze „aanpassingscocon" alweer geweven. Straks op het volgende festival mogen wij weer fladderen.

Helaas nooit lang .... maar gelukkig lang genoeg om te beseffen dat het meer was dan al die honderden mensen buiten de hekken misschien wel dachten...

Bron : Muziek Expres Augustus 1970

Terug naar de Juli 1970 pagina